Systemy Windows i Mac OS X są z natury różnymi systemami operacyjnymi, nawet jeśli oba mają taki sam cel, jak komputery osobiste. Nie można również zaprzeczyć, że oferta Microsoftu jest zdecydowanie bardziej popularna, z wieloma aplikacjami dostępnymi tylko dla systemu Windows, które można znaleźć alternatywne dla systemu OS X, ale same są niedostępne. To samo dotyczy ogromnej liczby tytułów gier, które są przede wszystkim uważane za forte systemu Windows. Staje się to wyzwaniem, gdy jesteś właścicielem systemu, który zasadniczo jest przeznaczony do pracy z Macem i / lub pracujesz w środowisku, które wymaga działania programów opartych na systemie Windows.
Kiedy przeprowadziłem migrację do Mac kilka lat temu, nigdy nie oglądałem się za siebie, ale pomimo moich uprzedzeń wobec OS X jako doskonałego systemu operacyjnego, potrzeba uruchamiania aplikacji Windows była nieunikniona. W pełni zdaję sobie sprawę z tego, że nie jestem też jedyną osobą, która stoi w obliczu tego dylematu, dlatego niniejszy artykuł opisuje najlepsze sposoby uruchamiania pełnej wersji systemu Windows na komputerze Mac lub uruchamiania programów Windows podczas pobytu w systemie OS X.
Uwaga: Wymagania dotyczące systemu Windows na komputerze Mac różnią się w zależności od systemów i wersji systemu operacyjnego Windows, które próbujesz zastosować. Na potrzeby tego artykułu będziemy mówić o 64-bitowym Windows 10 Professional działającym na Macbook Pro 13 "z wyświetlaczem Retina, z procesorem Core i5, 8 GB RAM i 256 GB SSD.
Oto jak uruchomić Windows na Macu
Parallels Desktop
Firma Parallels wyrobiła sobie opinię, że jest (prawdopodobnie) najlepszym sposobem na uruchomienie systemu Windows na komputerze Mac. Zasadniczo Parallels tworzy maszynę wirtualną, która może działać jako osobny interfejs z instalacją systemu Windows lub może nawet bezproblemowo zintegrować się z komputerem Mac dzięki trybowi "Coherence", co jest doskonałym rozwiązaniem, jeśli potrzebujesz tylko kilku konkretne aplikacje Windows działające w ramach zwykłego systemu operacyjnego.
Konfigurowanie programu Parallels Desktop
Aby skonfigurować Parallels Desktop, musisz najpierw pobrać oprogramowanie i uzyskać ISO wersji Windows, którą chcesz uruchomić (wraz z kluczem produktu, oczywiście, tak jak zrobiłbyś to z normalną instalacją Windows). Uruchom program Parallels Desktop, a ponieważ nie masz jeszcze istniejącej maszyny wirtualnej, oprogramowanie automatycznie przejdzie do nowego ekranu konfiguracji maszyny wirtualnej. Tutaj masz naprawdę sporo opcji. Możesz zainstalować nową instalację systemu Windows lub przeprowadzić migrację systemu Windows z istniejącego komputera, a także szereg bezpłatnych zasobów, w tym automatyczne pobieranie dla systemu operacyjnego Chrome, systemu Linux, systemu Android lub nawet systemu OS X z partycji odzyskiwania, aby wymienić tylko kilka. Jeśli masz już dostępny plik maszyny wirtualnej, możesz to dodać, aby skonfigurować go również za pomocą programu Parallels.
Uderz w nową opcję instalacji systemu Windows, a program Parallels automatycznie zeskanuje dysk twardy lub podłączone dyski USB w poszukiwaniu obrazów ISO systemu Windows. Jeśli masz wiele dostępnych ISO, wszystkie zostaną wyświetlone. Możesz także ręcznie wskazać jeden z nich, jeśli oprogramowanie nie może automatycznie znaleźć lokalizacji lub jeśli obraz instalacji znajduje się w lokalizacji sieciowej.
Ponieważ program Parallels jest przystosowany do obsługi instalacji systemu Windows na komputerze Mac, następny ekran oferuje przeprowadzenie " instalacji ekspresowej ", co oznacza, że nie musisz przechodzić przez żadne ekrany ustawień systemu Windows dla tej instalacji - wszystko będzie gotowe na podstawie zalecanych ustawień. Na tym ekranie możesz również podać klucz produktu Windows, który zostanie automatycznie dodany podczas procesu instalacji. Możesz oczywiście zrezygnować z tego zgodnie z własnymi preferencjami.
Uwaga: w tym artykule będziemy kontynuować instalację ekspresową.
Następny ekran poprosi Cię o podstawowe użycie tej instalacji systemu Windows, w której możesz wybierać spośród Software Development, Software Testing, Designing, Productivity i Gaming. Ponieważ każda maszyna wirtualna ma własny zestaw konfiguracji pod względem przydzielonej pamięci RAM, pamięci wideo, procesora i pamięci masowej, program Parallels automatycznie zasugeruje konfigurację maszyny wirtualnej w oparciu o wzorzec użycia zidentyfikowany podczas tej części. Wszystko to oczywiście zmieni się później, ale cały pomysł z Parallels to łatwość wstawania i działania, więc te automatyczne konfiguracje będą działać przez większość czasu, jeśli wybierzesz odpowiedni przypadek użycia.
Następny ekran zapyta o nazwę maszyny wirtualnej i jej lokalizację. Tutaj masz również kilka innych opcji, takich jak udostępnianie tej maszyny wirtualnej innym użytkownikom komputera Mac, dołączanie skrótu na pulpicie lub dostosowywanie ustawień maszyny wirtualnej przed jej skonfigurowaniem. Zobaczysz także, ile miejsca jest dostępne i ile zostanie ono zajęte przez maszynę wirtualną.
Po wykonaniu tej czynności rozpocznie się instalacja systemu Windows. Będziesz musiał przejść "kilka" kroków w instalacji systemu Windows, ale większość z nich będzie płynnym procesem żeglarskim, a poniżej pół godziny będzie z łatwością uruchamiać maszynę wirtualną Windows.
Należy pamiętać, że nie jest to w żaden sposób wyczerpujący przewodnik dotyczący korzystania z programu Parallels Desktop - chodzi tylko o pomysł, jak go skonfigurować i uruchomić. Program jest obszernie wyczerpujący, a oficjalna strona internetowa Parallels oferuje bogatą wiedzę i samouczki do szczegółowego wykorzystania. Każda maszyna wirtualna w programie Parallels ma własny panel konfiguracyjny, który pozwala zmieniać i modyfikować wiele opcji, od sprzętu po oprogramowanie i integrację z OS X.
Wycena i werdykt
Parallels Desktop jest dostępny w różnych wersjach smakowych i cenowych, z których najlepsza jest przeznaczona do użytku domowego i studenckiego. Ta wersja pozwala pobrać jednorazowo 79, 99 USD lub roczny plan płatności podobny do subskrypcji. Choć może wydawać się to trochę drogie, zdaj sobie sprawę, że program Parallels Desktop oferuje najlepsze wrażenia spośród wszystkich możliwości i dlatego jest wysoce zalecany. Oferuje również bezpłatną 30-dniową wersję próbną, jeśli chcesz ją najpierw zabrać na jazdę testową. Aha, i Parallels od czasu do czasu utrzymuje sprzedaż z naprawdę dobrymi okazjami, więc powinieneś przynajmniej zapisać się do biuletynu, aby zdobyć ją, gdy będzie dostępna za mniejszą cenę.
Podczas gdy maszyna wirtualna nigdy nie jest najbardziej optymalnym doświadczeniem, Parallels naprawdę pokonał lukę w latach rozwoju. VM działa płynnie, działa niezależnie, a tryb koherencji sprawia, że czujesz się tak, jakbyś korzystał z aplikacji Windows na Macu zamiast VM. Co jeszcze lepsze, jest to jedno z niewielu programów, które pozwala w pełni wykorzystać możliwości sprzętowe komputera Mac, w tym portów USB 3.0, złącza Lightning, a nawet wyświetlacza Retina, dzięki jego głębokiej integracji. Twoje pliki są wygodnie udostępniane, funkcja przeciągania i upuszczania jest w pełni obsługiwana i na ogół trudno będzie ci powiedzieć, że używasz dwóch oddzielnych systemów operacyjnych na swoim komputerze. Gorąco polecam wypróbować Parallels Desktop przed skorzystaniem z alternatywy.
VMware Fusion
VMware Fusion to kolejna opcja, która jest podobna do Parallels Desktop z przodu, ale różni się znacznie pod względem konfiguracji, wyglądu i innych aspektów. Podstawowa przesłanka pozostaje jednak taka sama w przypadku obu z nich: obie tworzą wirtualną maszynę, która uruchomi instalację systemu Windows w komputerze Mac. Dzięki VMware Fusion masz długą historię zajmowania się maszynami wirtualnymi na profesjonalnym poziomie i dostarczania wirtualnych rozwiązań komputerowych, więc warto sprawdzić Fusion.
Konfigurowanie VMware Fusion
Od samego początku zaczniesz dostrzegać różnice między Fusion i Parallels. Od uruchomienia, Parallels jest o łatwości i konfiguracji w jak najmniejszej liczbie kroków. Z drugiej strony Fusion jest inny. Pierwszy ekran oferuje wiele źródeł instalacji, w tym obraz dysku, migrację z istniejącego komputera, z bootcampu - w zasadzie wszystko, co oferował Parallels. Jednak szybkie porównanie nawet z zeskanowanymi zrzutami ekranu powie ci, że Parallels jest bardziej atrakcyjny i prosty, a VMware jest mylący.
Na potrzeby tego artykułu naturalnie używamy instalacji z normalnego ISO.
W drugim kroku wyraźnie zobaczysz zasadniczą różnicę w porównaniu z Parallels, gdzie Fusion nie znajduje właściwie żadnych obrazów ISO na twoim dysku twardym, bez względu na to, gdzie się znajdują. Zamiast tego musisz ręcznie wskazać odpowiednie ISO, z którego chcesz zainstalować.
Następny krok umożliwia skonfigurowanie konta instalacji systemu Windows, dając możliwość wybrania nazwy konta, opcjonalnego hasła, dostarczenia klucza produktu Windows oraz, czegoś, co Fusion ma wyraźną przewagę nad Parallels, wybierając wersję systemu Windows, chcesz zainstalować. Jest to przydatne, jeśli twój plik ISO zawiera pliki instalacyjne dla więcej niż jednej wersji, ponieważ możesz wybrać nietoperza, którego system Windows chcesz uruchomić. Aha, i tutaj jest również opcja łatwej instalacji.
Kolejny krok dotyczy integracji, która ma być zawarta między Windowsiem a OS X. Akin to Parallels, Fusion pozwala także na uruchomienie pewnego rodzaju trybu koherencji (w tym przypadku nazywanego Unity), w którym system Windows nie będzie zachowywał się jak oddzielny instalacji, ale mają bliższe połączenie z domyślnym systemem OS X.
Ostatni krok zawiera przegląd opcji instalacji i prawdopodobnie umożliwia konfigurację maszyny wirtualnej. Podobno, ponieważ nawet jeśli zdecydujesz się na to, możesz zasadniczo zmienić lokalizację zapisu pliku VM i nic więcej. Fusion sam zajmuje się wszystkim innym. Można to interpretować jako obosieczny miecz; masz kłopoty z konfiguracją, ale jednocześnie masz mniejszą kontrolę nad różnymi aspektami podczas tworzenia maszyny wirtualnej.
Poza tym, możesz spokojnie usiąść i zrelaksować się, gdy VMware Fusion zajmie się twoją instalacją Windows. Jedną z głównych korzyści, jakie można uzyskać tutaj, w porównaniu z Parallels, jest to, że ponieważ wcześniej zadbaliście o wszystkie ustawienia, nie musicie robić prawie nic podczas instalacji - Fusion zapamiętuje wszystkie ustawienia i wdraża je, gdy nadejdzie czas dla nich wszystkich . To szczerze mówiąc najbardziej płynna instalacja Windowsa, jaką kiedykolwiek widziałem, kropka.
Dostosowywanie wirtualnej maszyny VMware Fusion
Ponieważ Fusion nie pozwala na dostosowywanie maszyny wirtualnej podczas instalacji, ważne jest, aby przyjrzeć się panelowi konfiguracji, do którego można uzyskać dostęp po uruchomieniu maszyny wirtualnej. Pierwszą rzeczą, którą zauważysz, jest to, jak podobny panel konfiguracji Fusion wygląda na domyślne Preferencje systemowe OS X, z każdą opcją ustawioną tak, jak masz natywnie. Dzięki temu nawigacja po opcjach jest znacznie łatwiejsza, co sprawia, że jest to przyjemniejsze doświadczenie (oczywiście jest to subiektywne). Jeśli chodzi o liczbę dostępnych opcji, są one również lepsze i bardziej zróżnicowane niż oferta Parallel, dając bardziej szczegółową kontrolę. Łatwiej też uzyskać dostęp do tych ustawień w porównaniu do Parallels, ale będziemy to komentować w werdykcie.
Wycena i werdykt
Jeśli chodzi o ceny, nie ma prawie żadnej różnicy - Fusion również kosztuje około 80 USD, a za darmo. Chociaż nie oferuje on tak dużej elastyczności w planach cenowych jak Parallels, niektórzy ludzie mogą docenić to prostsze, bardziej bezpośrednie podejście do bardziej złożonej oferty Parallels.
VMware ma długą historię tworzenia oprogramowania do wirtualizacji i zarządzania nim, a Fusion 8 jest uczciwym świadectwem tego. Jest kilka rzeczy, które można polubić w Fusion: jest to zdolność do bezproblemowej instalacji systemu Windows, ponieważ umieszcza najczęściej używane kontrolki VM na odległość kliknięcia, które są dość skomplikowane w Parallels (jak Ustawienia, Migawka, Dźwięk, Kamera itp.), A także to po prostu wydaje się być solidniejsze, jeśli chodzi o niezawodność. Jednym z największych bonusów, jakie Fusion przynosi Parallels, jest to, jak można wykorzystać istniejącą instalację systemu Bootcamp dla systemu Windows, w której można po prostu wywołać tę instalację, aby uruchamiać programy Windows w systemie OS X bez konieczności przeskakiwania. Dysk SSD o pojemności 256 GB to prawdziwe błogosławieństwo, ponieważ pozwala zaoszczędzić cenne gigabajty, które w innym przypadku zostałyby utracone w wyniku podwójnej instalacji.
Kolejnym aspektem, który chcę dotknąć, jest zużycie energii . Jeśli jesteś podłączony, nie powinno to stanowić żadnego problemu, ale jeśli często korzystasz z MacBooka na baterii, możesz zauważyć, że Parallels jest lepszą opcją niż Fusion. Z mojego doświadczenia wynika, że uruchomienie tej samej maszyny wirtualnej w programie Parallels jest bardziej przyjazne nie tylko pod względem baterii, ale także temperatury rdzenia, tak samo jak w przypadku Fusion, która zaczęła wypierać temperaturę rdzenia znacznie powyżej 70 ° C, co powoduje większy rozładowanie akumulatora. Co dziwne, nie zauważyłem, że podczas gdy Macbook był podłączony, tak samo może być ze źródłem zasilania.
Ogólnie rzecz biorąc, Fusion zapewnia solidne, mocne uderzenie, które powinieneś wziąć na spin. Ponieważ zarówno Parallels, jak i Fusion oferują bezpłatne wersje próbne, powinieneś wypróbować je, zanim podejmiesz decyzję o pozostawieniu jednego z nich. Mimo że nadal faworyzuję Parallels, jest to osobisty wybór i zachęcam cię do zrobienia tego.
Inne opcje
Opcje, o których mówiliśmy do tej pory, są poza najlepszymi, aby uzyskać najlepsze z obu światów, ale nie wszystkie. Są jeszcze dwa, które trzeba omówić, gdy mówimy o najlepszych sposobach uruchamiania Windows na Macu.
Boot Camp Assistant
Jeśli kiedykolwiek chciałeś uruchomić system Windows na Macu, to prawie niemożliwe, abyś nie słyszał o Boot Camp. Jest to natywna aplikacja OS X, która pozwala na pełną instalację systemu Windows na komputerze Mac z procesorem Intel (oparta na procesorze Intel jest tu operacyjnym słowem). Jeśli jest natywna, dlaczego nie poleciliśmy go w pierwszej kolejności? Boot Camp tworzy podwójny system rozruchowy, który nie jest odpowiedni dla wszystkich.
Konfiguracja Boot Camp jest dość łatwa. Wystarczy uruchomić go z poziomu Launchpada lub przeszukiwania OS X i postępować zgodnie z instrukcjami wyświetlanymi na ekranie. Musisz oczywiście mieć obraz ISO i klucz produktu Windows, ale jedną z głównych zalet jest to, że Apple automatycznie pobiera i dostarcza niezbędne sterowniki Windows dla twojego Macbooka, dzięki czemu jest to bardzo wygodna opcja, jeśli nie masz nic przeciwko ponownemu uruchomieniu komputera. inny system operacyjny za każdym razem, gdy potrzebujesz czegoś z innego świata. A ponieważ jest to osobna instalacja, dla której na dysku twardym tworzona jest oddzielna partycja NTFS, zapomnij o udostępnianiu folderów między tymi dwoma systemami; to po prostu nie zadziała. Przestrzeń sformatowana jako NTFS również nie jest dostępna na twoim Macu, więc jeśli masz przeznaczyć, powiedzmy, 50 GB na instalację Boot Camp i tylko 25 GB z tego w użyciu, pozostałe 25 GB zostanie zmarnowane, chyba że je zużyjesz, co nie ma miejsca w przypadku opcji takich jak Parallels i Fusion.
CrossOver
CrossOver był bardzo popularny, ale w ostatnich czasach nieco stracił swój urok. Aplikacja została stworzona z myślą o uruchamianiu gier Windows na OS X, ale od tego czasu znacznie się rozrosła. CrossOver działa poprzez tworzenie "butelek" - kontenerów w środowisku OS X, które oszukują program w przekonanie, że znajduje się on w architekturze Windows x86, umożliwiając w ten sposób uruchomienie tego programu przez CrossOver na komputerze Mac (lub Linux - CrossOver obsługuje oba). Lista obsługiwanych tytułów jest dość duża, z ponad 13 700 aplikacjami w bazie danych CrossOver. Mają też skomplikowany system oceniania, w którym użytkownicy komentują nie tylko to, czy aplikacja Windows działa przez CrossOver, czy też nie, ale także, jak działa i jak działa itp.
CrossOver jest dostępny za cenę 60 USD i oferuje w pełni funkcjonalną 14-dniową wersję próbną. Witryna ma świetną funkcję wyszukiwania, która umożliwi sprawdzenie obsługi docelowej aplikacji przed dokonaniem zakupu, a próba powinna również pomóc w zweryfikowaniu wyników dla siebie.
Ostatnie słowa
Podczas gdy system Windows na Mac OS X nie jest nauką ścisłą, dostępnych jest wiele dobrych opcji, które można zastosować, w zależności od potrzeb i budżetu. Bez względu na to, którą opcję wybierzesz, pojawią się kompromisy i czynniki kosztowe, które pojawią się w grze. Z wyjątkiem CrossOver, musisz kupić licencję na wersję systemu Windows, która jest uruchomiona, więc jest prawie stała. Boot Camp jest darmowy, ale kłopot z przełączaniem się w tył iw przód może nie być opłacalny. Jeśli jednak masz zamiar uruchamiać gry na komputerze Mac, Boot Camp to najlepszy wybór, ponieważ wirtualna maszyna lub kontener nigdy nie będzie tak gładka, jak prawdziwa integracja na poziomie sprzętu. CrossOver może być atrakcyjny, ponieważ nie pociąga za sobą kosztów licencji Windows i kosztuje około 20 $ taniej niż w przypadku Parallels i Fusion, ale musisz upewnić się, że twoje docelowe aplikacje będą działać z tym rozwiązaniem, bo te 60 $ pójdzie na marne. Parallels i Fusion są solidne, ale w końcu są maszynami wirtualnymi.
W końcu wybór należy do Ciebie. Na szczęście wszystkie omawiane tu rozwiązania oferują bezpłatne wersje próbne i są w pełni funkcjonalne, więc zdecydowanie zachęcam do samodzielnego przejścia przez nie i podjęcia decyzji na podstawie okoliczności. Aha, i daj nam znać, co wybrałeś i dlaczego w komentarzach poniżej.
