Podstawową różnicą jest to, że RIP należy do kategorii protokołu trasowania odległości, podczas gdy OSPF jest przykładem routingu stanu łącza. Kolejną różnicą jest to, że RIP wykorzystuje algorytm Bellman ford, podczas gdy OSPF wykorzystuje algorytm Dijkstry.
Istnieją dwie odmiany protokołów routingu dla intersieci, które są IGP i EGP. Protokół IGP (Internal Gateway Routing Protocol) jest ograniczony do autonomicznego systemu, co oznacza, że wszystkie routery działają w autonomicznym systemie. Z drugiej strony, EGP (zewnętrzny protokół routingu bramy) działa dla dwóch autonomicznych systemów z jednego autonomicznego systemu do drugiego i odwrotnie. System autonomiczny jest logiczną granicą reprezentującą sieć działającą pod jedną wspólną administracją.
Trzy klasy protokołów routingu to:
- Distance Vector - Protokół routingu wektora odległości znajduje najlepszą ścieżkę do sieci zdalnej za pomocą względnej odległości. Za każdym razem, gdy pakiet przechodzi przez router, jest określany jako przeskok. Najlepsza trasa to trasa, która ma najmniejszą liczbę przeskoków do sieci. Protokoły RIP i EIGRP są przykładami protokołów routingu wektora odległości.
- Stan łącza - znany jest również jako najkrótsza ścieżka, w której każdy router tworzy trzy osobne tabele. Każda tabela wykonuje różne funkcje, takie jak śledzenie bezpośrednio podłączonych sąsiadów, druga określa topologię całej intersieci, a trzecia jest używana do tabeli routingu. OSPF jest przykładem protokołu routingu stanu łącza.
- Hybrydowy - Wykorzystuje charakterystykę wektora odległości i stanu łącza, takich jak EIGRP.
Wykres porównania
| Podstawa do porównania | ROZERWAĆ | OSPF |
|---|---|---|
| Oznacza | Protokół informacji o routingu. | Najpierw otwórz najkrótszą ścieżkę |
| Klasa | Protokół routingu wektora odległości | Linkowy protokół routingu |
| Dane domyślne | Licznik skoków | Przepustowość (koszt) |
| Odległość administracyjna | 120 | 110 |
| Konwergencja | Powolny | Szybki |
| Podsumowanie | Automatyczny | podręcznik |
| Zaktualizuj zegar | 30 sekund | Tylko wtedy, gdy wystąpią zmiany |
| Limit liczby chmielów | 15 | Żaden |
| Używany adres multicastowy | 224.0.0.9 | 224.0.0.5 i 224.0.0.6 |
| Używany protokół i port | UDP i port 20 | IP i port 89 |
| Zastosowany algorytm | Bellman-ford | Dijkstra |
Definicja RIP
Routing Information Protocol to prosta implementacja routingu wektora odległości dla sieci lokalnych. Co 30 sekund dostarcza całą tablicę routingu do wszystkich aktywnych interfejsów. Licznik przeskoków jest jedyną miarą opisującą najlepszą ścieżkę do sieci zdalnej, ale może wynosić maksymalnie 15. Zapobiega pętlom routingu, ograniczając liczbę skoków dozwolonych na ścieżce.
Istnieją dwie wersje RIP, RIP w wersji 1 i RIP w wersji 2, różnica między wersjami została opisana w poniższej tabeli.
| funkcje | RIPv1 | RIPv2 |
|---|---|---|
| Wsparcie klasy | Classful | Bezklasowy |
| Obsługuje maskę podsieci o zmiennej długości (VLSM) | Nie | tak |
| Wysyła maskę podsieci wraz z aktualizacją routingu | Nie | tak |
| Komunikuje się z innym routerem RIP poprzez następujący typ adresu | Nadawanie | Multicast |
| Definicja RFC | RFC 1058 | RFC 1721, 1722 i 2453 |
| Obsługuje uwierzytelnianie | Nie | tak |
Konwergencja to proces zbierania informacji topologicznych lub aktualizowania informacji o innych routerach za pośrednictwem zaimplementowanego protokołu routingu. Konwergencja występuje, gdy router zostaje przeniesiony ze stanu przekazywania lub blokowania, i uniemożliwia w tym momencie przekazywanie danych.
Głównym problemem związanym z konwergencją jest czas potrzebny na aktualizację informacji w urządzeniu. Powolna konwergencja może spowodować niespójną tabelę routingu i pętle routingu. Pętle routingu powstają, gdy informacje o routingu nie są aktualizowane lub kiedy informacje propagowane w sieci są błędne.
Podział horyzontów i zatruwanie trasy to rozwiązanie problemu z pętlą routingu. Rozdzielony horyzont wymusza regułę, która uniemożliwia wysłanie formularza informacyjnego do źródła, z którego został odebrany. Podczas zatruwania trasy, gdy jakakolwiek sieć przestaje działać, jej router symuluje sieć jako 16 we wpisie tabeli (która jest nieosiągalna lub nieskończona, ponieważ dozwolone są tylko 15 przeskoków). Ostatecznie powoduje to rozprzestrzenianie zatrutej informacji o trasie na wszystkie trasy w segmencie.
Wada RIP polega na tym, że jest nieefektywna w dużych sieciach lub w sieciach, w których zainstalowano dużą liczbę routerów.
Liczniki czasu RIP:
- Update timer określa, jak często router będzie wysyłał aktualizację tablicy routingu, a jej domyślna wartość to 30 sekund.
- Nieprawidłowy licznik czasu określa czas trwania trasy, do której może pozostać w tablicy routingu, zanim zostanie uznany za nieważny, jeśli żadne nowe aktualizacje nie znają tej trasy. Nieprawidłowa trasa nie jest usuwana z tabeli routingu, ale jest oznaczona jako metryka 16 i umieszczona w stanie zatrzymania. Domyślna wartość nieprawidłowego timera wynosi 180 sekund.
- Zegar zliczania wskazuje czas, do którego trasa nie może odbierać aktualizacji. RIP nie otrzyma żadnych nowych aktualizacji dla tras, gdy znajduje się w stanie zatrzymania; jego domyślna wartość to 180 sekund.
- Licznik czasu określa, jak długo trasa może zostać zatrzymana w tabeli routingu, zanim zostanie przepłukana, gdy nie zostaną odebrane nowe aktualizacje. Jego domyślną wartością jest 240 sekund.
Definicja protokołu OSPF
Open Shortest Path First to stan łącza i hierarchiczny algorytm routingu IGP. Jest to ulepszona wersja protokołu RIP, która obejmuje funkcje takie jak routing wielościeżkowy, routing przy najniższych kosztach i równoważenie obciążenia. Jego główną miarą jest koszt określania najlepszej ścieżki.
Protokół OSPF obejmuje typ routingu usług, co oznacza, że wiele tras może być instalowanych zgodnie z priorytetem lub typem usługi. OSPF oferuje równoważenie obciążenia, w którym równomiernie rozkłada ogólne trasy ruchu. Umożliwia także podział sieci i routerów na podzbiory i obszary, które zwiększają wzrost i łatwość zarządzania.
Protokół OSPF umożliwia uwierzytelnianie typu 0 we wszystkich wymianach między routerami, co oznacza, że domyślnie te wymiany w sieci nie są uwierzytelniane. Oferuje dwie inne metody uwierzytelniania, proste uwierzytelnianie hasła i uwierzytelnianie MD5 . Obsługuje specyficzne dla podsieci, specyficzne dla hosta i bezklasowe trasy, a także klasy z określoną klasą sieci.
W protokole OSPF routing odbywa się poprzez utrzymywanie bazy danych z informacjami o stanie łącza w routerach i masach tras obliczanych przy użyciu stanu łącza, adresu IP itp. Stany łącza są przesyłane do autonomicznych systemów routerom w celu aktualizacji bazy danych. Następnie każdy router buduje najkrótsze drzewo ścieżek jako węzeł główny, na podstawie wag przechowywanych w bazie danych.
Kluczowe różnice między RIP i OSPF
- RIP zależy od liczby przeskoków w celu określenia najlepszej ścieżki, podczas gdy OSPF zależy od kosztu (przepustowości), który pomaga w określeniu najlepszej ścieżki.
- Odległości administracyjne (AD) mierzą prawdopodobieństwo odebranych informacji o routingu na routerze z sąsiedniego routera. Odległość administracyjna może być różna od liczb całkowitych 0 do 255, gdzie 0 oznacza najbardziej zaufaną liczbę całkowitą, a 255 oznacza, że żaden ruch nie może przejść przez tę trasę. Wartość AD dla RIP wynosi 120, natomiast dla OSPF wynosi 110.
- Konwergencja w RIP jest powolna, w przeciwieństwie do szybkiego w OSPF.
- Podsumowanie pozwala pojedynczemu wpisowi tablicy routingu zilustrować kolekcję numerów sieci IP. Protokół RIP obsługuje funkcję automatycznego podsumowywania, ponieważ protokół OSPF obsługuje ręczne zestawianie.
- Nie ma limitu liczby przeskoków w protokole OSPF. Wręcz przeciwnie, RIP jest ograniczony do 15 przeskoków.
Wniosek
Protokół RIP jest najczęściej używanym protokołem i generuje najniższe koszty ogólne, ale nie może być stosowany w większych sieciach. Z drugiej strony, OSPF działa lepiej niż RIP pod względem kosztów transmisji i jest odpowiedni dla większych sieci. Protokół OSPF zapewnia także maksymalną przepustowość i najniższe opóźnienie kolejkowania.
