Różnica między prawdziwym roztworem, roztworem koloidalnym i zawiesiną

2020

Prawdziwym rozwiązaniem jest jednorodna mieszanina, podczas gdy roztwór koloidalny i zawiesina są heterogenicznymi mieszaninami dwóch lub więcej substancji. Inną różnicą między tymi trzema rodzajami rozwiązania jest to, że prawdziwe rozwiązanie jest przezroczyste, podczas gdy roztwór koloidalny jest półprzezroczysty, a zawiesina jest nieprzezroczysta.

Jeśli chodzi o chemię, roztwory można zdefiniować jako mieszaniny dwóch lub więcej substancji, w których rozpuszczalnik jest w postaci płynnej, a substancją rozpuszczoną może być ciecz, ciało stałe lub gaz. Istnieje wiele różnych rodzajów rozwiązań i wiele różnych cech, ale w szerokim znaczeniu można je podzielić na rozwiązania True, Colloidal lub Suspension.

Na podstawie wielkości cząstek, charakteru roztworu, zdolności dyfuzji i sedymentacji można określić te roztwory. Rozróżniają się (rozwiązania) także ruchem Browna i efektem Tyndalla.

Ruch Browna to przypadkowe ruchy lub ruch cząstek w roztworze, który wynika z ich zderzenia. Z drugiej strony efekt Tyndalla jest efektem wiązki światła przechodzącej przez ciecz, obecne w niej cząstki (ciecz) mogą dawać różne wyniki.

W tym poście skupimy się na punktach, w których trzy typy rozwiązań różnią się, wraz z ich podsumowaniem.

Wykres porównania

Podstawa do porównania	Prawdziwe rozwiązanie	Roztwór koloidalny	Zawieszenie
Znaczenie	Prawdziwe rozwiązania są rodzajem mieszanin, w których substancja rozpuszczona i rozpuszczalniki są odpowiednio mieszane w fazie ciekłej.	Roztwory koloidalne są rodzajem mieszaniny, w której substancja rozpuszczona (drobne cząstki lub koloidy) jest równomiernie rozmieszczona w rozpuszczalniku (faza ciekła).	Zawiesina jest mieszaniną, w której substancja rozpuszczona nie ulega rozpuszczeniu, raczej zostaje zawieszona w cieczy i swobodnie unosi się w medium.
Przykład	Roztwór cukru w wodzie.	Skrobia rozpuszczona w wodzie.	Gleba rozpuszczona w wodzie.
Charakter rozwiązań	Jednorodny	Innogatunkowy.	Innogatunkowy.
Wygląd zewnętrzny	Przezroczysty.	Przeświecający.	Nieprzezroczysty.
Rozmiar cząstek (średnica)	<1 nm.	1-1000 nm.	> 1000 nm.
Dyfuzja roztworu przez pergamin	Rozpraszanie cząstek prawdziwych roztworów jest proste i gładkie również przez pergamin i bibułę filtracyjną.	Cząstki roztworów koloidalnych nie dyfundują ani nie przechodzą przez bibułę pergaminową, ale łatwo jest to zrobić przez bibułę filtracyjną.	Cząsteczki zawiesiny nie przechodzą przez pergamin ani bibułę filtracyjną.
Osadzanie	Will, a nie osad.	Cząsteczki lub koloidy nie ulegają sedymentacji.	Cząsteczki dostaną osad.
Widoczność cząstek	W prawdziwych rozwiązaniach cząsteczki są niewidoczne gołym okiem.	Cząsteczki w roztworze koloidalnym są widoczne przez mikroskop elektronowy, ale nie gołym okiem.	Cząsteczki w zawiesinie są widoczne gołym okiem, a także pod mikroskopem elektronowym.
Efekt Tyndalla	Prawdziwe rozwiązanie pokazuje efekt Tyndalla.	Efekt Tyndalla pokazują koloidy w roztworze koloidalnym.	Cząsteczki wykazują efekt Tyndalla.
Ruchy Browna	Cząstki w prawdziwym roztworze wykazują ruchy Browna.	Cząstki w roztworze koloidalnym wykazują ruchy Browna.	Cząsteczki pokazują ruchy Browna.

Definicja prawdziwego rozwiązania

Jednorodna mieszanina dwóch lub więcej substancji, w której substancja rozpuszczona w rozpuszczalniku jest nazywana prawdziwym roztworem. Tutaj rozmiar cząstek jest mniejszy niż 1 nm. Przykładem prawdziwego rozwiązania jest rozpuszczenie cukru lub soli w wodzie. Cząstek nie można przefiltrować ani oddzielić przez bibułę filtracyjną lub pergamin. Nawet cząsteczki są niewidoczne gołym okiem.

Ponieważ mieszanina jest w fazie ciekłej i jest przezroczysta, pozwala ona na przejście światła przez roztwór bez rozpraszania. Kiedy mówi się, że roztwór jest jednorodny, oznacza to, że cząstki są równomiernie rozmieszczone w roztworze i nie osiadają na dnie pojemnika. Ponieważ ilość cząstek obecnych w jednostkowej objętości roztworu jest wszędzie równa, gęstość cząstek jest wyższa.

Efekt Browna nie jest obserwowany w prawdziwych rozwiązaniach, a nawet efekt Tyndalla jest nieobecny.

Definicja roztworu koloidalnego

Niejednorodna mieszanina dwóch lub więcej substancji, której wielkość cząstek mieści się w przedziale 1- 1000 nm, jest znana jako roztwór koloidalny. Roztwór koloidalny jest półproduktem między prawdziwym roztworem a zawiesiną, chociaż znajduje się również w fazie ciekłej. Gdy skrobia rozpuszczona w wodzie lub żelatyna zmieszana z wodą są przykładami roztworów koloidalnych, tutaj małe cząsteczki będą unosić się na powierzchni zamiast się rozpuszczać.

Podobnie, prawdziwe rozwiązanie, cząstki roztworu koloidalnego są niewidoczne gołym okiem, ale można je obserwować pod mikroskopem elektronowym.

Oddzielanie cząstek koloidalnych można przeprowadzić za pomocą bibuły pergaminowej, ale nie przez bibułę filtracyjną. Cząstki można uzyskać w procesie wirowania, w którym (cząstki) osadzą się na dnie. Ponieważ mieszanina jest heterogeniczna, cząstki nie są równomiernie rozmieszczone w roztworach.

Ponieważ roztwory koloidalne są półprzezroczyste, przepuszczają światło przez ciecz, ale z powodu obecności cząstek światło jest rozpraszane. W roztworze koloidalnym obserwuje się ruch Browna i efekt Tyndalla. Koloidy emulsyjne, piankowe, zolowe, hydrokoloidowe, odwracalne lub nieodwracalne to różne typy koloidów.

Definicja zawieszenia

Zawiesiny są mieszaniną, w której wielkość cząstek jest większa niż 1000 nm. Gdy gleba rozpuszcza się w wodzie, która jest silnie mieszana, po pewnym czasie cząstki roztworu osiadają na dnie pojemnika z powodu grawitacji; To jest przykład zawieszenia.

Cząsteczki w prawdziwym roztworze są widoczne gołym okiem. Ruchy Browna i efekt Tyndalla obserwuje się w zawiesinie.

Kluczowe różnice między prawdziwym rozwiązaniem, roztworem koloidalnym i zawieszeniem

Oto kluczowe różnice między rozwiązaniem True, rozwiązaniem koloidalnym i zawieszeniem:

Prawdziwe roztwory są rodzajem mieszanin, w których substancja rozpuszczona i rozpuszczalniki są odpowiednio zmieszane w fazie ciekłej, podczas gdy roztwory koloidalne są rodzajem mieszaniny w fazie ciekłej, w której substancja rozpuszczona (małe cząstki lub koloidy) jest równomiernie rozmieszczona w rozpuszczalniku ( faza ciekła). Zawiesina jest mieszaniną, w której substancja rozpuszczona nie rozpuszcza się, raczej zawiesi się w cieczy i swobodnie unosi.
Roztwór cukru w wodzie jest przykładem prawdziwego rozwiązania; Skrobia rozpuszczona w wodzie jest przykładem roztworu koloidalnego, a gleba rozpuszczona w wodzie jest zawiesiną.
Prawdziwe roztwory są jednorodne i mają przejrzysty wygląd, natomiast roztwory koloidalne są niejednorodne i wydają się półprzezroczyste, podczas gdy zawiesina jest również niejednorodna, ale wydaje się nieprzejrzysta.
Ponieważ rozmiar cząstek jest mniejszy niż 1 nm, cząstki łatwo przechodzą przez pergamin i bibułę filtracyjną, ale rozmiar cząstek w roztworze koloidalnym wynosi od 1–1000 nm, cząstki roztworów koloidalnych nie dyfundują ani nie przechodzą przez pergamin papier, ale łatwo jest przejść przez bibułę filtracyjną, w zawiesinie wielkość cząstek jest większa niż 1000 nm, cząstki zawiesiny nie przechodzą przez pergamin lub bibułę filtracyjną.
W prawdziwych roztworach cząstki są niewidoczne gołym okiem, podczas gdy cząsteczki w roztworze koloidalnym są widoczne przez mikroskop elektronowy, ale nie gołym okiem, a cząsteczki w zawiesinie są widoczne gołym okiem, a także pod mikroskopem elektronowym.
W rzeczywistych roztworach nie obserwuje się efektu Tyndalla i efektu Browna, podczas gdy tych cech nie obserwuje się w roztworach koloidalnych i zawiesinie.

Wniosek

Podobnie różnorodność widać w rozwiązaniach. W chemii roztwór mówi się jako mieszaninę dwóch mieszających się lub niemieszających się substancji w środowisku ciekłym lub gazowym. W tej treści zbadaliśmy trzy rodzaje rozwiązań, ich różne cechy i różnice między nimi.