Różnica między kontrolą przepływu a kontrolą błędów

2019

Kontrola przepływu i kontrola błędów to mechanizm kontrolny w warstwie łącza danych i w warstwie transportowej. Kiedy tylko wysyła dane do odbiornika, te dwa mechanizmy pomagają w prawidłowym dostarczaniu wiarygodnych danych do odbiornika. Główną różnicą między kontrolą przepływu i kontrolą błędów jest to, że kontrola przepływu obserwuje właściwy przepływ danych od nadawcy do odbiornika, z drugiej strony, kontrola błędu stwierdza, że dane dostarczane do odbiornika są wolne od błędów i niezawodne. Przeanalizujmy różnicę między kontrolą przepływu a kontrolą błędów za pomocą tabeli porównawczej.

Wykres porównania

Podstawa do porównania	Kontrola przepływu	Kontrola błędów
Podstawowy	Sterowanie przepływem służy do właściwej transmisji danych od nadawcy do odbiornika.	Kontrola błędów służy do dostarczania bezbłędnych danych do odbiornika.
Podejście	Sterowanie przepływem oparte na sprzężeniu zwrotnym i sterowanie przepływem oparte na przepływności są podejściami do osiągnięcia właściwej kontroli przepływu.	Kontrola parzystości, cykliczny kod nadmiarowy (CRC) i suma kontrolna to metody wykrywania błędów w danych. Kod Hamminga, kody konwolucji binarnej, kod Reeda-Solomona, kody parzystości niskiej gęstości to metody, które korygują błąd w danych.
Wpływ	należy unikać przepełnienia bufora odbiorników i zapobiegać utracie danych.	Wykrywa i koryguje błąd występujący w danych.

Definicja kontroli przepływu

Kontrola przepływu jest kwestią projektową w warstwie łącza danych i w warstwie transportowej. Nadawca wysyła ramki danych szybciej, niż może przyjąć odbiorca. Przyczyną może być to, że nadawca działa na wydajnej maszynie. W takim przypadku nawet dane są odbierane bez żadnego błędu; odbiornik nie może odbierać ramki z tą prędkością i tracić niektóre klatki. Istnieją dwie metody kontroli, które zapobiegają utracie ramek, są to oparte na sprzężeniu zwrotnym sterowanie przepływem i kontrola przepływu oparta na szybkości.

Kontrola oparta na sprzężeniu zwrotnym

W przypadku sterowania opartego na sprzęcie zwrotnym, gdy nadawca wysyła dane do odbiornika, odbiorca wysyła informacje z powrotem do nadawcy i pozwala nadawcy wysłać więcej danych lub poinformować nadawcę o tym, jak działa odbiornik. Protokoły sterowania opartego na sprzężeniu zwrotnym to przesuwany protokół okna, protokół "stop-and-wait".

Kontrola przepływu oparta na szybkości

W sterowaniu przepływem opartym na szybkości, gdy nadawca przesyła dane szybciej do odbiornika i odbiornik nie jest w stanie odebrać danych z tą prędkością, wówczas wbudowany mechanizm w protokole ograniczy szybkość, z jaką dane są przesyłane przez odbiornik. nadawca bez żadnych informacji zwrotnych od odbiorcy.

Definicja kontroli błędów

Kontrola błędów to problem, który występuje również w warstwie łącza danych i na poziomie transportu. Kontrola błędów to mechanizm służący do wykrywania i korygowania błędów występujących w ramkach dostarczanych od nadawcy do odbiorcy. Błąd występujący w ramce może być błędem pojedynczego bitu lub błędem serii. Błąd pojedynczego bitu jest błędem, który występuje tylko w jednostce jednowobitowej jednostki ramki, gdzie 1 jest zmienione na 0 lub 0 zostaje zmieniony na 1. W przypadku błędu seryjnego występuje przypadek, gdy zmieniany jest więcej niż jeden bit w ramce; odnosi się również do błędu poziomu pakietu. W przypadku błędu seryjnego może również wystąpić błąd, taki jak utrata pakietu, powielenie ramki, utrata pakietu potwierdzenia itp. Metody wykrywania błędów w ramce to sprawdzanie parzystości, cykliczny kod nadmiarowy (CRC) i suma kontrolna.

Kontrola parzystości

Podczas sprawdzania parzystości do ramki dodawany jest pojedynczy bit, który wskazuje, czy liczba bitów "1" zawartych w ramce jest parzysta czy nieparzysta. Podczas transmisji, jeśli pojedynczy bit zostanie zmieniony, bit parzystości również otrzymuje zmianę, która odzwierciedla błąd w ramce. Ale metoda sprawdzania parzystości nie jest niezawodna, jak gdyby parzysta liczba bitów została zmieniona, wtedy bit parzystości nie będzie odzwierciedlał żadnego błędu w ramce. Jednak najlepiej jest stosować błąd jednobitowy.

Cykliczny kod nadmiarowy (CRC)

W Cyklicznym kodzie nadmiarowym dane podlegają podziałowi binarnemu, niezależnie od tego, ile reszta zostanie uzyskana, jest dołączana do danych i wysyłana do odbiorcy. Odbiornik dzieli następnie uzyskane dane z tym samym dzielnikiem, z którym nadawca dzieli dane. Jeśli uzyskana pozostałość wynosi zero, dane są akceptowane. W innym przypadku dane są odrzucane, a nadawca musi ponownie przesłać dane.

Suma kontrolna

W metodzie sum kontrolnych dane do wysłania są dzielone na równe fragmenty, każdy fragment zawierający n bitów. Wszystkie fragmenty są dodawane za pomocą dopełnienia 1-tego. Wynik zostaje ponownie uzupełniony, a teraz uzyskana seria bitów nosi nazwę sumy kontrolnej, która jest dołączona do oryginalnych danych, które mają być wysłane i wysłane do odbiorcy. Kiedy odbiorca odbiera dane, dzieli również dane w równym fragmencie, a następnie dodaje cały fragment za pomocą dopełnienia 1; wynik jest ponownie uzupełniany. Jeśli wynik wyniesie zero, to dane zostaną zaakceptowane, jeśli zostanie odrzucony, a nadawca musi ponownie przesłać dane.

Błąd uzyskany w danych można skorygować za pomocą metod, którymi są kod Hamminga, kody konwolucji binarnej, kod Reeda-Solomona, kody kontroli parzystości o niskiej gęstości.

Kluczowe różnice między kontrolą przepływu a kontrolą błędów

Kontrola przepływu polega na monitorowaniu prawidłowej transmisji danych od nadawcy do odbiorcy. Z drugiej strony, Kontrola błędów monitoruje bezbłędne dostarczanie danych od nadawcy do odbiorcy.
Kontrolę przepływu można uzyskać za pomocą opartego na sprzężeniu zwrotnym sterowania przepływem i opartego na szybkości sterowania przepływem, podczas gdy w celu wykrycia błędu stosowane podejścia to sprawdzanie parzystości, cykliczny kod nadmiarowy (CRC) i suma kontrolna oraz poprawianie błędu, z którego korzysta się z zastosowanymi metodami Hamminga. kod, kody binarnego konwolucji, kod Reeda-Solomona, kody kontroli parzystości o niskiej gęstości.
Kontrola przepływu zapobiega buforowaniu odbiorników, a także zapobiega utracie danych. Z drugiej strony Kontrola błędów wykrywa i koryguje błąd występujący w danych.