Telefonia IP (Voice over IP) została opracowana w celu wdrożenia oszczędności kosztów, co w rzeczywistości daje podatki regulacyjne nakładane na połączenia głosowe na duże odległości. Ten rodzaj dodatkowej opłaty nie jest istotny w przypadku przesyłania danych na duże odległości. Dlatego też nawiązanie połączenia z danymi jest bardziej opłacalne niż nawiązanie połączenia głosowego. Poprzednio usługi telefoniczne świadczone były za pośrednictwem sieci komutowanej zwanej PSTN (Public Switched Telephone Networks) lub POTS (Plain Old Telephone Services), która jest nadal wykorzystywana w niektórych obszarach.
Wykres porównania
| Podstawa do porównania | H.323 | łyk |
|---|---|---|
| Początki | Oparta na telefonii | Internet |
| Zaprojektowany przez | ITU (Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna) | IETF (Internet Engineering Task Force) |
| Lokalizacja punktu końcowego | Wykorzystuje alias (który jest mapowany przez odźwiernych). | Używa adresów URL SIP. |
| Routing połączeń | Strażnik udostępnia informacje o routingu. | Serwer przekierowań i lokalizacji dostarcza informacji o routingu |
| Format wiadomości | Dwójkowy | ASCII |
| Zgodność z Internetem | Nie | tak |
| Architektura | Monolityczny | Modułowy |
| Wiadomości błyskawiczne | Nie dostarczone | Zapewnia funkcję wiadomości błyskawicznych |
| Skalowalność | Ograniczony | Lepszy |
| Elastyczność | H.323 nie jest wystarczająco elastyczny. | Wysoce elastyczny. |
| Interoperacyjność | Dobrze zdefiniowane protokoły i pełna kompatybilność wsteczna sprawiają, że jest interoperacyjna. | Nie zapewnia interoperacyjności. |
| Łatwość wdrożenia | Potrzeba specjalnego parsera komplikuje wdrożenie i debugowanie. | Elementy wielokrotnego użytku z łatwością przeprowadzają wdrożenie. |
| Złożoność | Dość skomplikowane | Umiarkowany |
Definicja H.323
H.323 to najbardziej rozpowszechniony system komunikacji multimedialnej w sieciach z komutacją pakietów i IP, ponieważ jest to najstarszy protokół komunikacji multimedialnej zdefiniowany przez ITU. Zazwyczaj H.323 składa się z zestawu protokołów przeznaczonych do kodowania, dekodowania i pakietowania sygnałów wideo i audio w celu wykorzystania sygnalizacji połączeń i sterowania.
Zestaw protokołów H.323 obejmuje kilka podstawowych składników dla jego funkcjonowania:
- Terminal : jak sama nazwa wskazuje, jest używany jako punkty końcowe w sieci IP. Terminal może zapewnić sygnalizację i kontrolę, dwukierunkową komunikację w czasie rzeczywistym i kodeki.
- Bramki : Ścieżka połączenia jest zapewniona między siecią z komutacją pakietów a siecią komutowaną nazywaną bramkami. Można go wyeliminować, gdy nie jest podłączona żadna inna sieć. Służy do sterowania charakterystyką punktu końcowego sieci LAN do punktu końcowego sieci komutowanej lub w przeciwnym razie, gdy wywołanie, kontrola i translacja są przeprowadzane przez bramki.
- Strażnicy : Niezbędne funkcje, które wdraża strażnik to tłumaczenie adresu, kontrola przepustowości, zarządzanie strefą i kontrola dostępu, autoryzacja połączeń, sygnalizacja kontroli połączeń, zarządzanie przepustowością i zarządzanie połączeniami. Ale jego główną funkcją jest kontrolowanie punktów końcowych pod swoją regułą zwaną Strefą.
Kanały zdefiniowane w H.323
Istnieje kilka kanałów w H.323, które regulują wymianę informacji między jednostką komunikacyjną, takie jak RAS, sygnalizacja połączenia, sterowanie H.245 i kanał logiczny.
- Kanał RAS (rejestr, wstęp i status) : Kanał RAS oferuje strategię nawiązywania komunikacji między punktami końcowymi i odźwiernymi, gdzie punkt końcowy rejestruje się z gatekeeperem i wnioskami o przydział, w celu nawiązania połączenia z innymi punktami końcowymi. Po zakończeniu połączenia, strażnik wysyła adres transportowy dla kanału sygnalizacji połączenia wywołanego punktu końcowego.
- Kanał sygnalizacji połączenia : W tym kanale przekazywane są informacje dotyczące kontroli połączenia i dodatkowych informacji o usługach. Adres transportu jest określany na tym kanale po skonfigurowaniu połączenia.
- Kanał sterowania H.245 : Kanał transportuje komunikaty sterowania mediami i wymiany funkcji H.245 protokołu obsługi. Kanał sterujący H.245 sprawia, że kanał logiczny jest dostępny dla mediów po zamianie możliwości z elementami wywołującymi.
- Kanał logiczny : informacje o audio, wideo i innych mediach są przenoszone w tych kanałach. Różne rodzaje mediów są transportowane przez odrębną parę jednokierunkowych kanałów za pomocą protokołu RTP (Real-Time Transport Protocol) i RTCP (Protokół kontroli RTP).
H.323 opisuje, że niewiarygodny protokół transportowy (np. UDP) jest używany do przenoszenia RAS i kanału logicznego dla nośnika. Podczas gdy kanał kontrolny został zdefiniowany jako transportowany przez niezawodny protokół transportowy, taki jak TCP.
Definicja SIP
Protokół SIP (Session Initiation Protocol) to także multimedialny protokół komunikacyjny opracowany przez IETF. Podobnie do H.323, SIP wykorzystuje RTP do transportu przepływów mediów. Tak więc różnica między H.323 i SIP leży w sposobie otrzymywania sygnalizacji połączenia i sterowania. SIP to protokół kontroli warstwy aplikacji używany do konfigurowania, modyfikowania i kończenia sesji multimedialnych lub połączeń. Chociaż zarządza komunikacją między osobą dzwoniącą a odbiorcą, która obejmuje adresowanie punktów końcowych i lokalizację użytkownika.
Zasadniczo istnieją dwa elementy związane z funkcjonowaniem SIP, User Agent (UA) i serwer sieciowy.
- User-Agent : Pozostaje w stacjach końcowych SIP i składa się z klienta User Agent (UAC) i serwera User Agent (UAS), gdzie pierwszy wysyła żądania SIP, a później generalnie wysyła odpowiedzi na takie żądania.
- Serwer sieciowy : Może składać się z trzech typów - serwera przekierowania, serwera proxy i rejestratora.
Serwery niekoniecznie są potrzebne do podstawowego wywołania SIP. Agent użytkownika SIP i serwer sieciowy są odpowiednio analogiczne do terminala H.323 i gatekeeper. SIP zawiera podstawowe dwie operacje, w których SIP UAC wysyła żądanie i funkcje serwera proxy SIP , jak identyfikacja lokalizacji użytkownika końcowego i SIP UAS akceptuje połączenie.
Zaproszenie SIP składa się z: żądania INVITE i żądania ACK. Komunikat INVITE zawiera specyfikację sesji, która informuje o typie nośnika, który może odebrać wywołujący oraz miejscu docelowym danych multimedialnych. Adresy SIP są znane jako SIP Uniform Resource Locators (SIP-URLs) i wyrażone w następującym formacie sip: [email protected] .
Format komunikatu SIP jest oparty na formacie komunikatu HTTP (HyperText Transport Protocol), w którym stosowane jest kodowanie tekstowe i czytelne dla człowieka. Serwery przekierowujące obsługują komunikat INVITE, wysyłając adres URL SIP, w którym dostępny jest adres URL. Serwery proxy wykonują routing w warstwie aplikacji żądań i odpowiedzi SIP. Serwer proxy może być stanowy lub bezpaństwowy.
Aby uzyskać funkcje sygnalizacji połączenia w telefonii IP, SDP (protokół opisu sesji) jest używany w połączeniu z protokołem SIP.
Kluczowe różnice między H.323 i SIP
- Protokół H.323 opiera się na telefonii, a SIP opiera się na Internecie.
- Standardowym organem H.323 jest ITU. Natomiast SIP został zaprojektowany przez IETF.
- Aby określić lokalizację punktu końcowego, H.323 używa aliasu, który jest mapą gatekeepera (np. Host lub numer telefonu). W przeciwieństwie do tego, adresowanie SIP odbywa się za pomocą adresu URL.
- Gatekeeper odgrywa ważną rolę w routingu połączeń i dostarcza informacji o routingu w H.323, podczas gdy w SIP serwery przekierowań i lokalizacji są wykorzystywane do określonego celu.
- H.323 podąża za formatem binarnym. I odwrotnie, SIP używa formatu wiadomości ASCII.
- H.323 nie jest kompatybilny z Internetem, a SIP ma kompatybilność z Internetem.
- Architektura H.323 jest monolityczna. Odwrotnie, SIP jest zbudowany na architekturze modułowej.
- SIP oferuje funkcję wiadomości błyskawicznych. Wręcz przeciwnie, nie ma takiej możliwości w H.323.
- SIP jest bardziej skalowalny, elastyczny i łatwy w implementacji i adaptacji. Natomiast H.323 jest mniej skalowalny i elastyczny oraz trudny do wdrożenia i dostosowania do nowych aplikacji.
- Jeśli chodzi o złożoność, H.323 jest o krok dalej niż SIP.
Wniosek
H.323 to branżowy standard telefoniczny uważany zazwyczaj za ciężki. Opisuje cały stos protokołów, precyzyjnie określa, co jest dozwolone, a co zabronione. Systematycznie definiowane protokoły ułatwiają interoperacyjność, ale są złożone, nieelastyczne, trudne do przystosowania do przyszłych zastosowań.
Z drugiej strony, SIP jest powszechnym protokołem internetowym, który działa przez zamianę krótkich linii tekstu ASCII. Jest wysoce modułowa, prosta, elastyczna i lekka, łatwo integruje się z innymi protokołami internetowymi, ale nie współpracuje z istniejącymi protokołami sygnalizacyjnymi systemu telefonicznego.
